Jesteś dla mnie weną, której mi brak...

 Mówią, że nadzieja umiera ostatnia

A we mnie wciąż tkwi 

Noszę cały czas ją w sobie 

Jak jego w mojej głowie

Jest niezniszczalna 

Naiwnie się trzyma

A ja wciąż głupia czekam

Na to, czego nigdy nie miałam

 Wszedłeś nagle do mej głowy

I nie dajesz mi spać 

A gdy zamykam oczy

To ciągle widzę twą twarz 

Mam w sobie to dziwne uczucie 

Którego nie chcę mieć

To zauroczenie jest

Które może przerodzić się w coś więcej...

 Pojawiłeś się w mojej głowie

Jak i w mojej twórczości

A co za tym idzie?

Tysiące myśli 

Których opanować nie umiem 

I przez to me serce bardziej bije

We mnie pojawił się ten stan

Którego pozbyć się chcę

To uczucie miłości 

Stojące pod znakiem zapytania 

Nie chcę mieć go w sobie

Bo potem dochodzi do rozczarowania 

 Czemu siedzisz w mojej głowie? 

Przez Ciebie zasnąć nie mogę

Wszedłeś nagle w moje życie

Stałeś się weną, której mi brakuje

A nawet mieszasz w mojej twórczości 

Chcę się pozbyć moich myśli 

W których jesteś ty

We mnie tkwi to dziwne uczucie

Potrzeba wzajemności 

To miłość jest

Której pozbyć się chcę 

--------------------------------------------------------------------------------------------------

 Pewniej nocy nie mogłam spać. Moja głowa była wypełniona tysiącami myśli, a zarazem tylko jedno miałam w głowie. Stwierdziłam, że jeszcze jednego mi brakuje i prawie 3 godziny bezsenności sprawiły, że pojawiła się również wena twórcza, która lubi mnie odwiedzać przeważnie w najmniej oczekiwanym momencie. 

 Oczywiście stało się tak, że zaczęłam tworzyć i swe myśli przelałam na papier. Nie było to trudne, bo serce wiedziało, co pisać. A to wszystko działo się od kilku dni i nadeszło to, czego najbardziej się obawiałam. Wszedł nagle w moją twórczość i stał się weną, której mi brakowało. Okazało się, że nie jestem w stanie tego kontrolować tak samo, jak moich myśli.