Szczęście, szukam Cię! Gdzie jesteś?

 Czym jest szczęście? 

Tego nie wiem 

Dla mnie jest zachodzącym słońcem

Które znika na horyzoncie 

Jest niewidzialne 

Nieodczuwalne

Pełne mroku

Nie ma go

Zniknęło 

Szczęśliwa nigdy nie byłam

I szczęścia wcale nie zaznałam

Na pecha jestem skazana

Taki właśnie jest mój świat

Oraz całe moje życie

Boję się 

Nie wiem czego

Na pewno nie bezsenności

I innych trudności

Boję się

Życia, przyszłości

Bólu, smutku i cierpienia

Braku akceptacji, pogrążenia

Całego świata

Który często rani 

Każdego dnia 

Nieświadomie 

Nawet nie wiedząc o tym

Każdy me błędy widzi

Lecz nikt sam na siebie nie patrzy

Wszystkim jest łatwo oceniać innych 

Tylko negatywnie

A tak naprawdę nikt nie wie

I nie zna wcale

Ile to w życiu mogliśmy przeżyć 

-------------------------------------------------------------------------

 Ostatnio zmienił się mój styl pisania i zamiast pisać teksty ciągłe to zaczęłam tworzyć wiersze. Bynajmniej próbuję, bo można stwierdzić, że dopiero co zaczynam swą poważną przygodę z poezją i wchodzę na wyższy i trudniejszy poziom. Trzeba się rozwijać, a w końcu na tym polega pasja, aby nie stać w miejscu. Czasami początki są trudne, ale nie ma co się poddawać i mieć wiarę w nasz cel. Tak samo jest ze szczęściem i pomimo jego braku trzeba wierzyć, że gdzieś jest niedaleko nas oraz po ciągłych życiowych porażkach możemy spotkać coś naprawdę wielkiego, co sprawi, że nasze życie nabierze barw.